به نقل از «خبرآنلاین»

کوشکی، فعال سیاسی اصولگرا: یک اعدام در ۴ ماه کم است / قوه قضائیه، شل گرفته

تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۸۳۹۴۸

محمدصادق کوشکیگفته اگر قوه قضاییه در قبال اتهام‌هایی که به نظام و حتی رهبری زده می‌شد، پاسخ می‌داد و برخورد می‌کرد، کار به جایی نمی‌رسید که عده‌ای به خود اجازه بدهند در سالروز شهادت حاج قاسم، نسبت به این شهید بزرگوار اهانت کنند. به هرحال عده‌ای در کشور حاج قاسم را خیلی دوست دارند و نمی‌دانم دلیل کوتاهی و اهمال دستگاه قضایی چیست و چرا نمی‌دانند، بعضی از مواقع نباید کوتاه آمد و باید تندترین اعمال را در قبال خطاکاران انجام داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کوشکی می‌گوید: هیچ کس نمی‌تواند دلیلی برای اتهام زنی و مسخره کردن این و آن بیاورد. این رفتارها با هیچ متر و معیاری پذیرفتنی نیستند. اما مهم این است که باید دید، این روند غلط را چه کسی یا چه کسانی و کی و کجا شروع کردند؟

او می‌گوید: قوه قضائیه در این حدود ۴ ماه فقط یک نفر را به جرم محاربه اعدام کرده است و بقیه به جرم قتل اعدام شده‌اند و فقط محسن شکاری قتل نکرده بود که اعدام شد که این تعداد با توجه به اتفاقی افتاده ناچیز است. همین کوتاهی باعث شده گروهی به بدون ترس هر کاری که می‌خواهند، انجام بدهند.

این چهره اصولگرا در ادامه گفت: جالب است گروهی برای علی دایی صدای‌شان بلند می‌شود و هزار و یک دلیل می‌آورند که نباید به دایی توهین شود و فلان چیز درباره‌اش گفته شود. از نظر آن‌ها اهانت به حاج قاسم، نظام و ... اشکالی ندارد و حرف زدن درباره فوتبالیست‌ها گناهی کبیره است. بازهم می‌گویم، قوه قضاییه باید برخوردهای لازم را انجام می‌داد و اگر هتاکان پاسخ لازم را می‌دیدند، حالا هتاکی رسم نمی‌شد.

او در پاسخ به این که «اهانت در صفحه شخصی با اهانت در صدا و سیما فرق دارد» اظهار داشت: چه فرقی دارد که کسی در اینستاگرام نظام را بزند یا کسی در صداوسیما اتهامی را به شخصی وارد کند؟ مهم این است که اتهام‌زنی و ادبیات سخیف در هر موقعیتی سخیف است و گناه رفتارهای غلط این روزها، گردن کسانی است که به بهانه مرگ مرحوم مهسا امینی، نظام جمهوری اسلامی را با ادبیات تند زیر سوال بردند.

کوشکی می‌گوید: اگر قوه قضاییه شل نمی‌گرفت، اغتشاشگران جرات نمی‌کردند به مقدسات توهین کنند و همچینن فوتبالیست‌ها و بازیگران جرات نمی‌کردند، به زمین و زمان تهمت‌های ناروا بزنند و مقدسات را زیر پا بگذارند.

۲۱۲۲۰

کد خبر 1716178

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: اعدام تجمعات اعتراضی اغتشاش ناآرامی غلامحسین محسنی اژه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۸۳۹۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«بی حجابی» گره‌ای که با دست باز می‌شود

گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مصطفی خدابخشی- طی روزهای اخیر موضوع حجاب وعفاف به عنوان یک موضوع مهم فرهنگی یکبار دیگر با اجرای «طرح نور» از سوی فراجا و با نزدیک شدن به نهایی شدن لایحه حجاب در مجلس شورای اسلامی محور توجه قشر گسترده ای از مردم جامعه قرار گرفته است.

طرحی که به دلیل نبود برنامه ریزی مدون و انجام وظیفه از سوی دستگاه ها، سازمان ها و نهادها در حوزه عفاف و حجاب پس از حدود 20 ماه کش و قوس فراوان در بین ارکان مختلف تصمیم گیر فرهنگی کلان جامعه یکبار دیگر با تغییر نام از سوی نیروی انتظامی به مرحله اجرا گذاشته شده تا این نیرو به تنهایی در این میدان خطیر بار سنگین بر زمین مانده دیگر نهادها را به دوش بکشید، شاید که در قبل آن اوضاع آشفته نوع پوشش در جامعه سامانی یابد.

طی ماه های گذشته موضوع حجاب و نمایش نسخه جدیدی از آن که سنخیتی با جامعه اسلامی ایرانی ندارد ابعادی فراتر از حوزه فرهنگ به خود گرفته تا شیطنت رسانه ای آن را به نماد و رویکردی سیاسی امنیتی برای رویا رویی با نظام اسلامی مبدل سازد. یقینا شرایط ایجاد شده در مقوله حجاب در این روزهای جامعه زائیده یک رویداد و یا مولفه ای تک بعدی نیست بلکه باید آن را معلولی از مسائل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دانست که با چاشنی فتنه انگیزی به صورت گسترده جامعه را به سه بخش  درگیر، همسو و ضد تبدیل کرده است. 

بر این اساس و باتوجه به قرار دادن پازل های شکل گیری این رویداد فرهنگی و اجتماعی که ردپای برنامه ریزانی غربی در آن به راحتی مشهود است باید کشف حجاب را جز در مواردی معدود که ناشی از کم دانشی و عدم برخورداری از تحلیل درست است، آن را شعاری بصری بر علیه نظام حاکمه دانست. برهمین اساس رویا رویی با آن نیاز به دست فرمانی جدید دارد، دست فرمانی که بتواند این حرام شرعی و حرام سیاسی که به چالش مهم ماه های گذشته کشور مبدل شده است را مدیریت و سلامت بصری را به جامعه ارائه کند.

حال سوال اینجاست آیا با توجه به شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکم بر جامعه باید چشم بر مقوله عفاف و حجاب بست؟ آیا می توان به بهانه حفظ وحدت و انسجام اجتماعی، انسجام دینی را نا دیده گرفت؟ پاسخ به این سوال را می توان در منظومه فکری رهبر معظم انقلاب اسلامی یافت به گونه ای که ایشان حجاب را مولفه سوم مورد نیاز جامعه امروز بعد از موضوعات اقتصادی و منطقه ای دانسته اند. بر این اساس حجاب را باید نقطه مرکزی حکمرانی فرهنگی و نمادی از فرهنگ دیرینه مردم ایران زمین در نظام و ساختاری دینی در طول تاریخ دانست که بن مایه آن شکل دهنده ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران است. به عبارت بهتر چشم پوششی بر این واقعیت یعنی رسیدن به نقطه پایان حکمرانی فرهنگی در ایران.

یعنی همان چیز که دشمن طی سال ها برای آن برنامه ریزی کرده و رویای شیرین آن را برای خود تصویر کرده است. رویایی که می توان آن را با اطلاع رسانی صحیح و استفاده نو آورانه از ابزارهای رسانه ای و با افزایش سطح آگاهی مردم از این فرایند به سراب تبدیل کرد. 

عبور از این میدان پر مخاطره نیاز به نقشه عملیاتی دارد. متاسفانه در فرایند روایت میدان آنچنان که باید و شاید نتوانسته ایم میدان داری کنیم و عملا میدان در این بخش به شهروند خبرنگاران ضد امنیتی واگذار شده که سازنده خوراک خبری برای رسانه های معاند هستند. کسانی که به صورت عمده نقش موثری در مخالف سازی مردم با مقاله حجاب دارند اما کمتر دیده می شوند. حال باید در این میدان فرهنگی به بحث رسانه توجه ویژه ای شود تا حجاب به عنوان یک حکم شرعی در جامعه باز تعریف و مردم  بر لزوم رعایت حدود آن آگاهی یابند. تحقق این مهم میسر نخواهد بود جز افزایش سواد رسانه ای مردم و استفاده درست دستگاه های تبلیغاتی از رسانه. این یعنی استفاده از ابزار فرهنگی برای یک رویداد یا تهاجمی فرهنگی.

یقینا موضوع حجاب در کشور ما کلاف سر در گم و غیر قابل حل نیست و هم زمان با یافتن سر رشته آن می توان امید به باز کردن گره آن داشت. گره ای که می شود آن را با دست باز کرد و نه با دندان. یقینا میدان مبارزه فرهنگی نیازمند نقشه عملیات فرهنگی است و در آن ترازوی رویکردهای ایجابی می بایست بر رویکردهای سلبی سنگینی کند چیزی که امروز برعکس شده و همین عامل باعث شکل گیری تقابلی جدید با حجاب خواهد شد.

انتهای پیام/